Μ’ έχεις κλεισμένη μέρα νύχτα μες το σπίτι
και δε με βγάζεις λίγο έξω να χαρώ
λες και εγκλημάτησα και είμαι δικασμένη
και περιμένω αμνηστία για να βγω
Πες μου τι σου ‘φταιξα και μ’ έχεις τιμωρήσει
κι όλο μου φέρνεσαι σκληρά και μ’ απειλείς
μα το κατάλαβες πως σου ‘χω αδυναμία
μ’ αυτά που κάνεις όμως θα τα πληρωθείς
Μην το νομίζεις πως θα μ’ έχεις σκλαβωμένη
και σαν πουλάκι στο κλουβί πάντα να ζω
η ώρα ζύγωσε θ’ ανοίξουν τα φτερά μου
και από τα χέρια σου θα φύγω να σωθώ
