Τέσσερα χρόνια φυλακή μες στην παλιά στρατώνα
χασίσι μαύρο και σεβντάς μου φάγανε το σώμα.
Άδικα με δικάσανε και με κατηγορούνε
στα σίδερα με ρίξανε για να μ’ εκδικηθούνε.
– Γεια σου Ζαχαρία!
Ο μπαγλαμάς και ο λουλάς ειν’ η παρηγοριά μου
σαν τη φουμάρω τα περνώ τα ντέρτια τα δικά μου.
Θυμάμαι κείνη που αγαπώ που μ’ έχει παρατήσει
μα σα θα βγω από τη φυλακή η σκύλα δε θα ζήσει.
– Ε ρε μανούλα μου βάσανα που `χει η φυλακή!
