Δε σε θέλω πια δεν είσ’ ωραία,
γέρασες και πια δε σ’ αγαπώ
αγάπησα καλύτερη και νέα
και με τ’ αγνά της τα φιλιά βραδιές μεθώ
Γεια σου Μάρκο μου με τα τραγουδάκια σου!
Αμόλησες μελάνι στην ποδιά σου,
και κάθε μέρα μου κάνεις τον βαρύ
πήγαινε όπως πριν με τη μαμά σου
κι άφαντη να γίνεις την αυγή
Να ζήσει η φίνα κι η ωραία της καρδιάς μου
που μ’ έχει πάντοτε μη βρέξει και μη στάξει,
βρε, της άναψε φωτιά η εμορφιά μου
και μ’ αγαπά και μου ξηγιέται στο εντάξει
