Ξέρω πως μ’ αγαπάς πολύ
και δε φοβάμαι στην ζωή,
ρυτίδες δε θα μ’ ακουμπήσουν
και τα μαλλιά μου δε θ’ ασπρίσουν.
Δε θ’ ασπρίσουν τα μαλλιά μου
όσο βρίσκεσαι κοντά μου,
όσα χρόνια κι αν θα ζήσω
γηρατειά δε θα γνωρίσω.
Η χρυσαφένια σου καρδιά
τις σταναχώριες μου σκορπά
κι όταν με φιλάς στο στόμα
μου δίνεις μια ζωή ακόμα.
Δε θ’ ασπρίσουν τα μαλλιά μου
όσο βρίσκεσαι κοντά μου,
όσα χρόνια κι αν θα ζήσω
γηρατειά δε θα γνωρίσω.
Είσαι για μένα η ψυχή
το φως μου κι η αναπνοή
κι όταν με κρατάς στα χέρια
νομίζω πως πετώ στ’ αστέρια.
Δε θ’ ασπρίσουν τα μαλλιά μου
όσο βρίσκεσαι κοντά μου,
όσα χρόνια κι αν θα ζήσω
γηρατειά δε θα γνωρίσω.
