Πάνω που νόμιζα πως πήγαινα καλά,
την ίδια ώρα ακονιζόταν το χαστούκι.
Ενώ στην πλάτη μου φύτρωναν φτερά,
ακολουθούσε το μεγάλο τουρλουμπούκι.
Το να πεθάνει ένας φίλος έτσι απλά
είναι απίθανο, πού να το περιμένεις.
Ενώ σχεδίαζες πώς θα `ταν το μετά,
εκεί σταμάτησες να λες και να ανασαίνεις.
Ποιος να το πίστευε της μοίρας το γραφτό,
πως φεύγεις δεν το παίρνεις καν χαμπάρι.
Τη μια κοιτάς ορθός τον ουρανό,
την άλλη ξάπλα να σε τρώει το χορτάρι.
