Ωραίο να ‘ξερες που είναι
στις χίμαιρες ν’ αφήνεσαι
να χάνεσαι να σβήνεσαι.
Να κουβαλάς τα κρίματα
του κόσμου τα στοιχήματα
και τίποτα να μη ζητάς
για την αλήθεια που κρατάς.
Εκεί ψηλά στα σύννεφα
μ’ αγνό νεράκι ραίνονται
κι ανθίζουνε τα όνειρα
που εδώ στη γη μαραίνονται.
Ωραίο να ‘ξερες που είναι
στις χίμαιρες ν’ απλώνεσαι
τα χρώματα να ζωνεσαι.
Που λιγοστοί τα χάρηκαν
και τόσα νιάτα χάθηκαν
στο χθες με χέρι αδειανό
για λίγα μέτρα ουρανό.
Εκεί ψηλά στα σύννεφα
μ’ αγνό νεράκι ραίνονται
κι ανθίζουνε τα όνειρα
που εδώ στη γη μαραίνονται.
