Για να φανεί η Άνοιξη
πρέπει να ζητιανέψεις
κι άμα δε βρίσκεις ουρανό
να πας και να τον κλέψεις
γιατί η αγάπη τυραννά
κι όποιος δεν την παλεύει
κλαίει η καρδιά του αιμορραγεί
σαν τη φωτιά γυρεύει
Για να φανεί ο έρωτας
πρέπει να τον ανάψεις
με το καμένο σου φιλί
να πας και να τον κάψεις
από τα μάτια πιάνεται
στα χείλη κατεβαίνει
κι από τα χείλη στην καρδιά
ριζώνει κι απομένει
Για να βλαστήσει ότι αγαπάς
να το ποτίζεις χρόνια
από το άγιο σου νερό
να πιουν παιδιά κι εγγόνια
γιατί τα όμορφα γερνούν
και γίνονται αιώνες
κι οι νύχτες ξεχειλίζουνε
ποτάμια τους χειμώνες
