Για σένα ξημερώνει αυτός ο κόσμος,
για σένα ετοιμάζεται η θάλασσα,
για σένα φτερουγίζουν τα πουλιά.
Χτυπιούνται οι σειρήνες μες στα βράχια
ζαχαρωμένα λόγια και καλέσματα
χωρίς μια στάλα αίμα στα φιλιά.
Κι εσύ καλέ μου στέκεσαι στου σύμπαντος τη μέση
αλήθεια παρανάλωμα και μου φυλάς μια θέση.
Θεοί που συναντήθηκαν και ποιος θα τους χωρίσει
αυτοί που αγαπήθηκαν το φως έχουν μυρίσει.
Για σένα λέει ψέματα ο Απρίλης,
για σένα τη φωτιά μου την ανάστησα,
για σένα ανοίγω πόρτα στην καρδιά.
Ξαναγεννάει η Κίρκη το νησί της
σηκώνει το ραβδί της και λικνίζεται
μα ο μύθος της δεν μ’ ακουμπάει πια.
Κι εσύ καλέ μου στέκεσαι στου σύμπαντος τη μέση
αλήθεια παρανάλωμα και μου φυλάς μια θέση.
Θεοί που συναντήθηκαν και ποιος θα τους χωρίσει
αυτοί που αγαπήθηκαν το φως έχουν μυρίσει.
