Πάλι απόψε ξενυχτάω
για τα μάτια σου τα δυο,
στο παράθυρο για να ‘ρθεις
μια στιγμούλα να τα δω.
Να της πω τον πόνο π’ έχω
τον καημό μου τον κρυφό,
πως δυο χρόνια τα λατρεύω
και κοντεύω να χαθώ.
Άκου τη διπλοπενιά μου,
την κιθάρα πως χτυπά,
κλαίει κι αυτή σαν την καρδιά μου
γιατί ξέρει ν’ αγαπά.
Ξημερώνει, ο ήλιος βγαίνει
και με βρίσκει στη γωνιά,
σαν ζητιάνος να γυρεύω
μια μονάχη σου ματιά.
