Τόσο μακριά όσο το φεγγάρι
κάπου θα πουλάς όσα μου ‘χεις πάρει
τόσο που σ’αγαπάω με τιμωρείς
Βρέχει μοναξιά λείπεις ένα μήνα
βάζω μουσική κλείνω την κουρτίνα
να σκεφτώ τι φταίει και δεν μπορείς
Δεν υπάρχω στη ζωή σου μα απόψε στη γιορτή σου
το τραγούδι αυτό θα στείλω για να θυμηθείς
Για χάρη σου τα σίγουρα τα χάλασα
για χάρη σου απότομα μεγάλωσα
μα έφυγες και άνθρωπο δε θέλω πια να δω
Για χάρη σου τα σίγουρα τα χάλασα
για χάρη σου η θέα είχε θάλασσα
μα έφυγες και θάλασσα δε θα ξαναδώ
Νύχτα ο βοριάς να σε παρασέρνει
σ’ ένα δυο λεπτά σπίτι να σε φέρνει
έστω κι άθελα σου να μ’ αγαπάς
Και μετά να πας στα επίγειά σου
στα εικονικά καταφύγιά σου
έτσι τον εαυτό σου να τον πονάς
Δεν υπάρχω στη ζωή σου μα απόψε στη γιορτή σου
το τραγούδι αυτό θα στείλω για να θυμηθείς
