Δε γυρίζεις τώρα να με δεις,
σαν εχθρό σου με περιφρονείς,
ξέχασες για μένα που ‘κλαιγες εσύ
πες μου γιατί άλλαξες, γιατί;
Τι αχαριστία είναι αυτή
το μυαλό μου πια δεν την χωρεί
τόσες μου θυσίες πώς τις λησμονείς
και για μένα τώρα δεν πονείς.
Όσο κι αν σε μίσησα πολύ
πάλι η καρδιά μου σε ποθεί
πάλι σε γυρεύω και σε λαχταρώ
γύρισε κι εγώ σε συγχωρώ,
γύρισε κι εγώ σε συγχωρώ.
