Σαν καραβάνι του έρωτα
τ’ αγόρια που περνάνε
του νου σου τ’ αφανέρωτα
ληστεύουν προσπερνάνε
Μια κιβωτός το σώμα σου
που κρύβεται η ψυχή σου
ξένοι από το στόμα σου
ακούν την προσευχή σου
Γίναν κισσός τα χέρια σου
κάθ’ άγνωστο ακουμπάνε
λάμπες φθηνές τ’ αστέρια σου
βραδιές πέφτουν και σπάνε
Έξω απ’ το μπαλκόνι σου
φιλιέται το φεγγάρι
μα εσύ ξαπλώνεις μόνη σου
μ’ έναν στο μαξιλάρι
Γιατί έχεις μείνει μόνη σου
μ’ όποια αγκαλιά μαγεύεις
κάτω απ’ το σεντόνι σου
πριγκίπισσα χορεύεις
κορίτσι μου αισθάνεσαι
πάντα πως ταξιδεύεις
παίζεις μεθάς και χάνεσαι
μι’ αγάπη εσύ γυρεύεις
