Γιατί να γεννηθώ καλός,
μ’ αισθήματα ωραία
και να μην θέλω άνθρωπο,
ποτέ μου, να ζητήσω,
παρά να θέλω τίμια
κι ανθρώπινα να ζήσω.
Ο άνθρωπος, ο άνθρωπος
γεννιέται και δε φτιάχνεται
κι αυτός που είναι φιλότιμος,
σ’ αυτόν τον κόσμο, χάνεται.
Μα πώς ν’ αλλάξω, δεν μπορώ,
που ‘μαι έτσι γεννημένος,
κάπου το βλέπω, χάνομαι
απ’ το φιλότιμό μου,
θέλω να έχω πάντοτε
ψηλά το μέτωπό μου.
Ο άνθρωπος, ο άνθρωπος
γεννιέται και δε φτιάχνεται
κι αυτός που είναι φιλότιμος,
σ’ αυτόν τον κόσμο, χάνεται.
Δε θ’ αδικήσω άνθρωπο
κι ας μ’ έχουν αδικήσει,
κι αν κάνω σπίτια και λεφτά,
τι έχω να κερδίσω,
μήπως, σ’ ετούτη τη ζωή,
παντοτινά θα ζήσω.
Ο άνθρωπος, ο άνθρωπος
γεννιέται και δε φτιάχνεται
κι αυτός που είναι φιλότιμος,
σ’ αυτόν τον κόσμο, χάνεται.
