Ήρθαν οι ρυτίδες
σβήσαν οι ελπίδες
φάνηκαν τα ήθη
που ο χρόνος ρίχνει.
Κι όμως ένα βράδυ
ήρθες σαν το χάδι
μου ‘πες μ’ αγαπάς
και για με πονάς.
Και μου είπες έλα
στης ζωής την τρέλα
κάποιο δάκρυ κύλησε
κι η καρδιά μου λύγισε.
Γιατί πιο πριν να μην σ’ έχω γνωρίσει
όταν μπορούσε η καρδιά μου να μιλά
και να σου τάζει χίλια πράγματα τρελά.
Γιατί πιο πριν να μην σ’ έχω γνωρίσει
είναι η αγάπη μας αταίριαστη, δειλή
φύγε μακριά μου πριν με πληγώσεις πιο πολύ.
