Στης σκέψης μου τα ίχνη χαμένος
ξαναγυρνάω στα δώρα που έχασα
αναζητώ την αλήθεια που είχα
μα η αλήθεια ακόμα πιο πέρα
απ’ όσα λάθος κατάλαβα
και γύρεψα να βρω
Κι ο δρόμος στων ματιών σου
τα βλέφαρα
χωρίς να ξέρω αν ματώνω
ή γελάω σ’ αυτό το παιχνίδι
Φίλε, σου λέω γλιστράω
σ’ έναν άδειο Παράδεισο
και τις λέξεις για πάντα ξεχνάω.
Γλιστράω σ’ έναν άδειο Παράδεισο
και τις λέξεις για πάντα ξεχνάω
Μακριά απ’ τους φίλους μου
μακριά από σένα
μακριά απ’ τους φίλους μου
μακριά από σένα
