Γυναίκες μόνες, αγριολούλουδα της γης της νύχτας ανεμώνες,
φθινοπωριάτικης βροχής ατίθασες σταγόνες,
σκόρπια φωτάκια ζεστασιάς μες στους χειμώνες.
Γυναίκες μόνες, μες στα πελάγη της ζωής ανήσυχες γοργόνες,
άγνωστες δίπλα μας γνωστές και της σιωπής θαμώνες,
απ’ της αγάπης τα νησιά οι Ροβινσώνες.
Μάνα γλυκιά μου και φιλενάδες μου και πόσες,
στα μονοπάτια της καρδιάς συνταξιδιώτες.
Μάνα γλυκιά μου και φιλενάδες μου και πόσες,
χίλιες εικόνες κοντινές κι εγώ απ’ τις πρώτες.
Γυναίκες μόνες, ταξιδευτές μες στης ψυχής
τους άγριους κυκεώνες, αερικά του φεγγαριού,
ανήμεροι κυκλώνες, άπαρτα κάστρα μυθικά μες στους αιώνες.
Μάνα γλυκιά μου και φιλενάδες μου και πόσες
στα μονοπάτια της καρδιάς, συνταξιδιώτες.
Μάνα γλυκιά μου και φιλενάδες μου και πόσες
χίλιες εικόνες κοντινές κι εγώ απ’ τις πρώτες.
