Γύρισε ο γιος μάνα μου
από τα μαύρα ξένα,
γύρισε ο λεβέντης σου
αχ που τον έχεις έναν.
Κι ανθίσανε οι πασχαλιές,
τα μάτια σου δεν κλαίνε
και τα πουλάκια στα κλαριά
Χριστός Ανέστη λένε.
Ο Γολγοθάς σου τέλειωσε
κι ο Επιτάφιος θρήνος,
χτύπησ’ η πόρτα κι άνοιξες
κι ήταν ο γιος σου εκείνος.
Σαν ήλιος χαμογέλασε
και στ’ αναφιλητά σου
Χριστός Ανέστη ακούστηκε
να λέει κι η καρδιά σου.
Τα δάκρυά σου γίνανε
τριαντάφυλλα στο χώμα
μαζί σου κλαίει από χαρά
κι η γειτονιά ακόμα.
Και στο καλύβι αντηχεί
καθώς χτυπάει η καμπάνα,
“Χριστός Ανέστη” γιόκα μου,
“Χριστός Ανέστη” μάνα.
