Αν δε μπορείς να νιώθεις
όσα σε πληγώνουν στην ψυχή
Κι αντί γι’ αυτό σμιλεύεις
κάποια εικονική σου εκδοχή
Όσο το avatar σου λάμπει
μες στα φίλτρα και το φως
Λίγο πιο κει λιμοκτονεί
ο αληθινός σου εαυτός
Πες μου ποιος μαγικός αλγόριθμος
σε σκόρπισε παντού
Κι οι ακόλουθοί σου ξεπεράσανε
κι εκείνους του Χριστού
Λάβετε θέσεις ξεκινάει
η χαρά με το στανιό
Ο κλόουν κάνει νούμερα
στο τσίρκο το ψηφιακό
Ποια είναι αυτή η δικτατορία
που επιβάλλει ευτυχία
Κρύβει πόνο η αλήθεια
δε φοβόμαστε το τέρας πια
και έγινε συνήθεια
Ποιά είναι αυτή η δικτατορία
που επιβάλλει ευτυχία
Κρύβει πόνο η αλήθεια
μοιάζουμε στο τέρας και
μας έγινε συνήθεια
Με τόσα δίκτυα τελικά
δε γνωριστήκαμε ποτέ
Ζήσαμε το “Όσα παίρνει ο άνεμος”
από τον καναπέ
Πες μου σε ποιο κυβερνοχώρο
θα βρεθούμε εμείς οι δυο
Χωρίς χαμόγελα σικέ
γυμνός εσύ, γυμνός εγώ
Πρόσφυγες, μόδα, φαγητά
τρομοκρατία και χλιδή
Όλα στο μπλέντερ για τον πόνο μας
να γίνουν αλοιφή
Φέρνεις ανάποδα τη γη
να σε λατρέψει το κοινό
Τόσες καρδιές μα δε γεμίζουν
της δικής σου το κενό
