Τι έχεις Φρόσω μ’ κι όλο κλαις
και μένανε δε μου το λες;
Τι να σου πω, σουλτάνα μου,
μάνα μου, ματζουράνα μου!
Με πάντρεψες από μικρή,
μ’ αυτό το γέρο, το μπεκρή.
Κι εγώ τον πήρα άντρα μου,
μάνα μου, ματζουράνα μου!
Να σου το κρύψω δεν μπορώ,
μανούλα μου, να σε χαρώ!
Λυπήσου πια το κλάμα μου,
μάνα μου, ματζουράνα μου!
Τον όρκο μου, τον πάτησα,
το γέρο τον παράτησα.
Συγχώρεσε το σφάλμα μου,
μάνα μου, ματζουράνα μου!
