Η Σπανιόλα που αγαπάω
έχει φρύδια τοξωτά
γεφυράκια που παίρνω και πάω
σ’ ένα κήπο με ζαχαρωτά.
Ααα, μ’ άναψες πυρκαγιά
μέσα στην καρδιά φωτιά,
ρίξε με σε θάλασσα βαθιά
ααα, να’ μαι εγώ ναυαγός
σ’ έρημο νησί κι εσύ,
να’ σαι συντροφιά μου, μόνο εσύ.
Η Σπανιόλα μου θεριεύει
του κορμιού τον πυρετό
κι ένας πάταγος με κυριεύει
της καρδιάς μου το μπουμπουνητό.
Ααα, μ’ άναψες πυρκαγιά
μέσα στην καρδιά φωτιά,
ρίξε με σε θάλασσα βαθιά
ααα, να ’μαι εγώ ναυαγός
σ’ έρημο νησί κι εσύ,
να ’σαι συντροφιά μου, μόνο εσύ.
Η Σπανιόλα που αγαπάω
μες στα μάτια της βαθιά
καθρεφτίζονται σαν τα κοιτάω
χρυσοπράσινα μικρά νησιά.
Ααα, μ’ άναψες πυρκαγιά
μέσα στην καρδιά φωτιά,
ρίξε με σε θάλασσα βαθιά
ααα, να ’μαι εγώ ναυαγός
σ’ έρημο νησί κι εσύ,
να ’σαι συντροφιά μου, μόνο εσύ.
