Χρόνια τώρα με φωνάζει από μακριά
κι ούτε ξέρω πως αντέχω και δε βρίζω
να τη βλέπω ν’ αρμενίζει στ’ ανοιχτά
κι εγώ έτσι στα ρηχά να πλατσουρίζω.
Χρόνια τώρα με φωνάζει από μακριά
και με βλέπει σκεπτικό και κουρασμένο
και μου λέει έλα δοκίμασε άλλη μια,
εσένα ονειρεύομαι κι εσένα περιμένω.
Κι ακόμα μια φορά
πως θα τη φτάσω ελπίζω.
Η αγάπη ορμάει μπροστά
κι εγώ πίσω τρικλίζω.
Πέφτω κι αυτή γελά
μα εγώ πονάω και βρίζω
και πάω να σηκωθώ ξανά.
Κι ακόμα μια φορά
λέω θα της τραγουδήσω
τραγούδια τρυφερά
κι αρχίζω να γρυλίζω.
Φαλτσάρω και γελά
και σταματώ και βρίζω
και πάω να της το πω ξανά.
Κι όταν καμιά φορά
στέκει και την αγγίζω
μου λέει είμαι φωτιά
μα μοναχά δροσίζω.
Κι άμα καώ γελά
μα εγώ πονάω και βρίζω
και πάω να γιατρευτώ ξανά.
