Με αγωνία στα μάτια σε κοιτώ
και με πόνο παρακολουθώ,
μήπως πάψεις να με τυραννάς
και την αγάπη μου να περιφρονάς.
Ποτέ δεν έχεις νιώσει καημό, γι’ αυτό γελάς
και πάντα, επί πτωμάτων, σ’ αρέσει να πατάς,
μα όποιος σ’ αντικρίσει, πού να φανταστεί
πως η ομορφιά σου είναι άψυχη.
Με αγωνία στα μάτια σε κοιτώ
και με πόνο παρακολουθώ,
μήπως πάψεις να με τυραννάς
και την αγάπη μου να περιφρονάς.
Αν το ‘ξερα πως έχεις αναίσθητη καρδιά,
δε θα γινόμουν θύμα σε ψεύτικα φιλιά,
μα όποιος σ’ αντικρίσει, πού να φανταστεί
πως η ομορφιά σου είναι άψυχη.
Με αγωνία στα μάτια σε κοιτώ
και με πόνο παρακολουθώ,
μήπως πάψεις να με τυραννάς
και την αγάπη μου να περιφρονάς.
