Σε μια βαλίτσα κρύβω χρόνια, αποχωρώ,
στη μαύρη θάλασσα τις πίκρες μου πετώ
κι αν με ρωτήσουν, γιατί μόνος μου περνώ,
καρδιά θα δείξω που κομμάτια της σκορπώ.
Είναι πικρό, είναι σκληρό,
είναι μαχαίρι κοφτερό.
Αχ, να μπορούσα θάλασσα,
τα χρόνια μου, τα χρόνια μου να άλλαζα!
Αχ, να μπορούσα, θάλασσα,
χίλιες φωτιές στα τόσα λάθη να ‘βαζα!
Σε μια βαλίτσα κρύβω κύματα σιωπές,
λέξεις που χάθηκαν σε λάθος μας στιγμές
και μ’ ένα αντίο η δική μας πινελιά
γράφει το τέλος στην αγάπη την παλιά.
