H Kοκκινοσκουφίτσα,
χλωμή καρδίτσα
ορφανή και μόνη,
κρυώνει.
Της έχουν κλέψει το πανωφόρι
και στο ξεροβόρι κρυώνει
καθώς ο βοριάς τ’ αρνάκια παγώνει,
γενικώς…
Με θλιμμένα ματάκια
τρώει πουλάκια, σαλιγκαράκια,
μανιταράκια ή και παιδάκια.
Όλο φυτοζωεί, ω άπονη ζωή,
δεν την παίζει δε κανείς!
Μη κλέψεις το παλτό της ορφανής.
Και θλιμμένη στο χιόνι
τον άγριο λύκο ανταμώνει
κι ο άγριος λύκος ουρλιάζει
και την πειράζει.
Η Kοκκινοσκουφίτσα νευριάζει,
τον λύκο αρπάζει και τον βιάζει.
Θλιμμένη και μόνη
τον λύκο σκοτώνει.
Θλιμμέμη τον γδέρνει
τη γούνα του παίρνει
και φτιάχνει μανσόν και μαντό.
Κι έτσι πια δεν κρυώνει
και κάνει σκι μόνη,
στο χιόνι.
