Τι νόστιμη μελαχρινούλα με δυο ματάκια μαύρα, φλογερά,
μ’ έχει τρελάνει η ομορφιά της, το σκέρτσο και η λεβεντιά,
κάθε βραδάκι όπου περνάει απ’ την παλιά μας γειτονιά.
Έλα, γειτονοπούλα, όπως εγώ σε αγαπώ να μ’ αγαπάς,
μέσα στην αγκαλιά μου σαν αγγελούδι πάντα να πετάς.
Γειτονοπούλα μου ναζιάρα, καμωματού, γλυκιά μελαχρινή,
για πάψε πια, αχ, αυτό το νάζι, που τόσο φως μου με πειράζει
και μη σ’ αρέσει να την παιδεύεις καρδιά που τόσο σε πονεί.
Έλα, γειτονοπούλα, να χτίσουμε οι δυο μας μια χρυσή φωλιά,
μέσα στην αγκαλιά μου να παίρνεις τα γλυκά μου τα φιλιά.
