Στην ταβέρνα πάλι απόψε, σε είχα ειδεί, βρε Σμυρνιά,
που μεθούσες με δυο μάγκες και έσπαγες μαζί νταλγκά,
έτσι μου ‘βαλες και μένα ένα μεράκι στην καρδιά
και από τότε, ρε Σμυρνιά μου, έβαλα καρασεβντά.
Έλα πια, Σμυρνιά μικρή μου και με μένα μια βραδιά,
να χαρούμ’ αυτά τα νιάτα και τον ψεύτικο ντουνιά,
γιατί πια χωρίς εσένα δεν την θέλω τη ζωή,
έλα, βρε γλεντζού, Σμυρνιά μου, να πεθάνουμε μαζί.
