Κάποια γραβάτα μου ‘χες δωρήσει
για τη γιορτή μου μια βραδιά,
πάρ’ τηνε πίσω γιατ’ είναι προδομένη,
για μένα είναι διπλή θελιά.
Πάρ’ τη γραβάτα σου γιατί με πνίγει
και χάρισέ την σ’ αυτόν που πας,
δεν σου αξίζει να σε θυμάμαι
αφού δεν ξέρεις για ν’ αγαπάς.
Γιατί να κλάψω και να πονέσω
για τη μπαμπέσα σου καρδιά,
αφού το ξέρω, κι αυτόν θα τον προδώσεις
όπως κι εμένα κάποια βραδιά.
Πάρ’ τη γραβάτα σου γιατί με πνίγει
και χάρισέ την σ’ αυτόν που πας,
δεν σου αξίζει να σε θυμάμαι
αφού δεν ξέρεις για ν’ αγαπάς.
