Η μάνα που με γέννησε
κατάρα μου ‘χει δώσει
στάχτη και σκόνη γίνεται
στα χέρια μου ό,τι πιάνω
με την κατάρα, που με παιδεύει
τι προκοπή να κάνω.
Η μάνα μου, η μάνα μου
κατάρα μου ‘χει δώσει
ποιος άνθρωπος και ποιος Θεός
μπορεί να με γλιτώσει.
Το ξέρω πως δεν ήθελες
αυτήν που ‘χα αγαπήσει
κι είν’ αδικία μάνα μου
αυτό που λες να κάνω
χωρίς αιτία να την χωρίσω,
καλύτερα ας πεθάνω.
Η μάνα μου, η μάνα μου
κατάρα μου ‘χει δώσει
ποιος άνθρωπος και ποιος Θεός
μπορεί να με γλιτώσει.
