Τι θέλεις μάνα δυστυχισμένη
κι όλο το χάρο παρακαλείς,
είν η καρδιά του σκληρή σαν πέτρα
κι ό,τι κι αν κάνεις δεν τον συγκινείς.
Πόσες μανάδες δεν έχουν κλάψει
μπροστά στο χάρο γονατιστές,
δεν είσ’ η πρώτη εσύ μανούλα
δε μας λυπάται όσο κι αν κλαις.
Πόσους μας πήρε από το σπίτι
κοίταξε μάνα καταστροφή,
μην περιμένεις από το χάρο
φτώχεια κι ορφάνεια να λυπηθεί.
