Ποια είν’ η μάνα που πονά
κι αναστενάζουν τα βουνά,
είναι η μάνα του μετανάστη
που κλαίει πάλι σήμερα
και σαν φωτιά τα δάκρυά της
λυγίζουνε τα σίδερα.
Μήπως φταίει η κοινωνία,
πέστε μου ποιος φταίει, ποιος,
φταίει η φτώχεια, φταίει η μοίρα
ή ο κόσμος ο κακός,
που ‘φυγαν παιδιά χιλιάδες
και πονάνε οι μανάδες.
Σαν τη φωλιά χωρίς πουλιά
της μάνας μοιάζει η αγκαλιά,
χωριά και πόλεις έχουν ρημάξει,
χιλιάδες σπίτια κλείσανε,
στην Γερμανία, στην Αυστραλία
τα νιάτα μας σκορπίσανε.
Μήπως φταίει η κοινωνία,
πέστε μου ποιος φταίει, ποιος,
φταίει η φτώχεια, φταίει η μοίρα
ή ο κόσμος ο κακός,
που ‘φυγαν παιδιά χιλιάδες
και πονάνε οι μανάδες.
Και μιας κοπέλας η καρδιά
δεν βρίσκει πια παρηγοριά,
είναι η κοπέλα του μετανάστη,
αυτή που τον αγάπησε,
τώρα κλαμμένη τον περιμένει,
τον όρκο της δεν πάτησε.
