Η μέσα ξενιτιά

Μ’ ένα διαβατήριο στο χέρι περιμένω
που ‘χει μια φωτογραφία μας
Κι επαναλαμβάνοντας τα λόγια σ’ έναν ξένο
μου ξεφεύγει η ουσία μας

Θυμάται η ματιά
κι είναι πιο δύσκολο το τώρα
Η μέσα ξενιτιά
είναι χειμώνας κι ανηφόρα

Κι ακόμη – για φαντάσου!
γυρεύω τη στεριά σου
Τη γνώρισα καλά τη μέσα ξενιτιά

Μ’ ένα διαβατήριο στο χέρι περιμένω
Μια ζωή και μια αναμονή
Σ’ ένα αεροδρόμιο απ’ όλους ξεχασμένο
ψάχνει να πετάξει η ψυχή