Κάτω απ’ την Ακρόπολη χτισμένοι
είμασταν νεκροί φυλακισμένοι
ένοχοι κριθήκαμε και ξένοι
για τη χώρα για την οικουμένη.
Βγήκαμε παιδιά μιας μάνας χήρας
είμασταν γεννήματα της μοίρας
γίναμε εκφραστές μιας βίας στείρας
μείναμε οι χορδές μισές μιας λύρας.
Καθιστός ο βίος των αγίων
σε δωμάτια λαϊκών πορνείων
μες τις μυρωδιές των μαγειρίων
συντελείται ο νόμος των οργίων.
Ήρθαμε ψυχροί σαν τον αγέρα
ήταν νύχτα ήταν μια δευτέρα
και με πείσμα πάθος και φοβέρα
φέραμε το μίσος τη χολέρα.
Τώρα αλλάζουμε γινόμαστ’ άλλοι
βάλαμε κεραία στο κεφάλι
γίναμε αστυνόμοι μες στη ζάλη
άλλο βία κι άλλο βιοπάλη.
Καθιστή η μνήμη των αρχείων
στα δωμάτια λαϊκών ξενοδοχείων
στις περγαμηνές των υπουργείων
συντελείται ο νόμος των αγίων.
