Δεν είναι πρέζα γιατί είσαι τέζα
κατσαρομάλλα μικρή Τερέζα
Τριάντα πόντους το τσιγαριλίκι
και ζαλισμένη σε τρων’ οι λύκοι
Πάνω σε ξόβεργα σπουργίτι
είναι η μοίρα του ανθρώπου
με κολλημένα ποδαράκια
πεταγματάκια επιτόπου
Κάτω η χούντα Κάτω η φούντα
Κατουρημένοι χοντροί παπάδες
με εντομοκτόνα αυτοκτονιάς
το νέο έπος της Αλβανίας
Είναι χημεία Είναι πορνεία
χωρίς το σώμα να συμμετέχει
Οι νταβατζήδες στα θεωρεία
και εμείς στο λάκκο με τα θηρία
‘Εχει καταλάβει την καρδιά σου το χασίσι
και δεν έχει χώρο τη δικιά μου ν’ ακουμπήσει
Κοφ’ τη γαμημένη τη στριφτοχειροτεχνία
κι έλα τοίχο τοίχο στης αυλής μου τη γωνία
Στο ουράνιο δέντρο στο ιπτάμενο χαλάκι
έλα ν’ ανεβούμε φασολάκι φασολάκι
Σου `χω φτιάξει σούπα με μολότωφ και απ’ όλα
μες στην κατσαρόλα του Καρόλου ξερόλα
Σφίξε την γροθιά σου να την πιούμε άσπρο πάτο
Βάλε το καπάκι. Μ’ έχει πάρει από κάτω
Μικρή Ινδιάνα χορευταρού μου
Μανιταράκι μου Μανιτού μου
Βαστάω τσίλιες μπρος στη σκηνή σου
Βάλ’ την καρδιά μου στην προσευχή σου
Φέρε να πιούμε να καταπιούμε
Δε γίνεται όλοι να την ακούμε
Κάποιος θα πρέπει να τα φυλάει
Να τους τη λέει να τους μετράει
