Η μοίρα τα ‘βαλε μαζί μου
και άπονα με χώρισε,
κι έκανε μαύρη τη ζωή μου,
φαρμάκι την επότισε,
φαρμάκι την επότισε.
Μες στους πονεμένους, ένας παραπάνω,
αφού θέλει η μοίρα, τι μπορώ να κάνω,
αφού θέλει η μοίρα, τι μπορώ να κάνω,
μες στους πονεμένους, ένας παραπάνω.
Τον πόνο άφησε κοντά μου
να έχω τώρα συντροφιά
και τις γλυκές σου αναμνήσεις
να έχω για παρηγοριά,
να έχω για παρηγοριά.
Μες στους πονεμένους, ένας παραπάνω,
αφού θέλει η μοίρα, τι μπορώ να κάνω,
αφού θέλει η μοίρα, τι μπορώ να κάνω,
μες στους πονεμένους, ένας παραπάνω.
