Άιντε την νταμίρα, τη νταμίρα
βρε μου την έμαθε μια χήρα
αχ, μ’ έκανε και αλανιάρη
βρε χασικλή και κουρελιάρη.
Ήθελα `μουν αλανιάρης
βρε χασικλή και κουρελιάρη
αχ, να φουμάρω τη νταμίρα
να μη δω στον κόσμο μοίρα.
Άιντε βρε `συ Γιάννη σαν πεθάνεις
βρε το λουλά τι θα τον κάνεις
αχ, θα τον βάλω προσκεφάλι
βρε να φουμάρω και στον Άδη.
Τ’ αλάνια βολτατσάρουνε
τον μάπα να μας πάρουνε
αχ, εμείς δεν τονε δίνουμε
το αίμα μας το χύνουμε.
– Γεια σου Νταλγκά!
– Ε ρε μέγκλα! Ωχ! ωχ! ωχ!
