Άσε τις λέξεις, είναι “μην μπλέξεις”,
μιλάει το κορμί.
Ξέχνα την ώρα και ζήσε τώρα
κάθε στιγμή.
Μόνο γι’ απόψε έλα και κόψε
του φόβου το σκοινί.
Μ’ ένα φεγγάρι ζήτα μου χάρη
ως το πρωί.
Η νύχτα θέλει νάζια
και θέλει σε γρανάζια
δικά μου να μπλεχτείς.
Φωτιά βάλε στα λόγια
και σπάσε το ρολόγια
και θα δεις.
Μέχρι να φέξει θαύματα έξι
θα ’χουν εδώ συμβεί.
Όταν ξανάρθεις, άλλο τι θα ’χεις;
Την αμοιβή.
Άσε το χρόνο, κράτα με μόνο
και λέξη μη μου πεις.
Τέτοια συνήθεια είναι στ’ αλήθεια
θέμα ζωής.
