Θάλασσα πάρε…
το δάκρυ και θάψ’ το
στο κύμα να σβήσει φωτιά
Φωτιά με τυλίγει..
τα όνειρα καίει
τα όνειρα γίναν καημός
Δίχως τσιγάρο καφέ δίχως φιλί και χάδι
σα νυχτοπούλι τριγυρνώ περίπολο το βράδυ
Η ώρα είναι τέσσερις και στη σκοπιά στημένος
μέσα στο κρύο τη βροχή σαν καταδικασμένος
Αν ήμουν τηλεφωνητής το σύρμα να κρατούσα
κάθε στιγμή κάθε λεπτό θα σου τηλεφωνούσα
Εβγήκα στην αναφορά άδεια να ζητήσω
κι ο λοχαγός μου φώναξε «στραβάδι γύρνα πίσω»
Τότε κι εγώ τσαντίστηκα και του πα θυμωμένος
θέλω την άδεια λοχαγέ γιατί ’μαι ερωτευμένος
Αγάπη μου που βρίσκεσαι μόνη χωρίς εμένα
θέλω να μην ξεχνάς ποτέ πως ζω μόνο για σένα
Το Σάββατο ελεύθερος την Κυριακή αργία
τη Δευτέρα το πρωί μου βγαίνει η παναγία
Κοιμάμαι κι ονειρεύομαι πως είμαι απολυμένος
και το πρωί σηκώνομαι μες το χακί ντυμένος
Δώσε μικρούλα προσοχή σ’ αυτά που θα διαβάσεις
φαντάρο αν αγάπησες ποτέ μην τον ξεχάσεις
Έχω πολλά ρε φίλε μου ακόμα να σου γράψω
μα ήρθε η ώρα για σκοπιά και πάω να φυλάξω
Σκιά και ομίχλη…
σε κάθε μου βλέμμα
σε κάθε μου ανάσα φωτιά
Φωτιά τα όνειρα μου
φωτιά στην μάτια μου
κομμάτια ζητάω ψυχής
Καλύτερα να πούλαγα γκαζόζες λεμονάδες
παρά που πήγα ΚΑΙ έμπλεξα με τους καραβανάδες
Καραβανάδες προσοχή ανθύπες στοιχηθείτε
γιατί έχω απολυθεί κι εσείς θα υπηρετείτε
