Από μικρή φαινόσουνα πως έλεγες το ποίημα
και την ψυχή σου πούλησες στο άτιμο το χρήμα,
εγώ δεν ήθελα πολλά μα εσύ τα ‘θελες όλα,
για υπερωκεάνια μου πέταξες τη φόλα.
Έγινα θυσία μα εσύ δεν πας καλά
η πλεονεξία μες στο αίμα σου κυλά,
η πλεονεξία μες στο αίμα σου κυλά.
Κι αφού με απαρνήθηκες και βρήκες άλλο ταίρι,
επήρα τα ματάκια μου και πήγα σ’ άλλα μέρη,
σε υπερωκεάνια και πετρελαιοφόρα,
λαθρεπιβάτης έγινα και βγήκα σ’ άλλη χώρα.
Έγινα θυσία μα εσύ δεν πας καλά
η πλεονεξία μες στο αίμα σου κυλά,
η πλεονεξία μες στο αίμα σου κυλά.
Εμόχθησα και μάτωσα στα έρημα τα ξένα
και υπερωκεάνια αγόραζα για σένα,
τα μάζευα σε cartes postales, στη φέξη και στη χάση
και στο φινάλε, σκάρωσα το στόλο του Ωνάση.
Έγινα θυσία μα εσύ δεν πας καλά
η πλεονεξία μες στο αίμα σου κυλά,
η πλεονεξία μες στο αίμα σου κυλά.
