Έξω ο αέρας και το κρύο
να σε τρυπάει σαν βελόνα
κι εμείς αγάπη μου τα δύο
στην κουνιστή την πολυθρόνα
Στην κουνιστή την πολυθρόνα
εσύ κι εγώ έναν χειμώνα
να βλέπουμε βροχές και χιονιά
και τα σπουργίτια στα μπαλκόνια
να ρίχνει ο έρωτας βελάκια
κι εμείς τρελά γλυκά φιλάκια
στην κουνιστή την πολυθρόνα
έναν ολόκληρο χειμώνα
Έξω ο κοσμάκης να υποφέρει
να τουρτουρίζουνε οι γέροι
οι καθώς πρέπει κι οι αλήτες
να κοκκιν;iζουνε οι μύτες
Στην κουνιστή την πολυθρόνα
εσύ κι εγώ έναν χειμώνα
να βλέπουμε βροχές και χιονιά
στα καφενεία τα γκαρσόνια
να φτιάχνουν τσάι στους πελάτες
να νιαουρίζουνε οι γάτες
και στην πλατεία τα παιδάκια
με τα κασκόλ και τα σκουφάκια
Κι όταν η άνοιξη θα μπαίνει
κι ανθίσει η πρώτη ανεμώνα
εμείς οι δυο ξεχασμένοι
στην κουνιστή την πολυθρόνα
Στην κουνιστή την πολυθρόνα
εσύ κι εγώ έναν αιώνα
να βλέπουμε τα χελιδόνια
φωλιές να χτίζουν στα μπαλκόνια
να ρίχνει ο έρωτας βελάκια
κι εμείς τρελά γλυκά φιλάκια
κι ένα παιδάκι να κοιτά
τα χίλια χρώματα του Μάη.
