Αυτή η σκερτσόζα σου η ματιά,
γλυκιά μελαχρινή μου,
μου ‘χει παρμένο το μυαλό
και όλη τη ζωή μου.
Μη θέλεις να με τυραγνείς
μ’ αυτή την απονιά σου,
σκερτσόζα μου μελαχρινή,
πάψε την απονιά σου.
Δίχως εσένα δε μπορώ,
στον κόσμο πια να ζήσω,
κανένανε δεν θα σκεφτώ,
φτάνει να σ’ αποκτήσω.
