Πήγα να τον βρω
όρκους πάτησα γι᾽ αυτό
τα παλιά μου χνάρια βρίσκω
στην ακτή, μαζί
ότι είχα ονειρευτεί
τα ταξίδια και τους δρόμους
Κι όπου βγει ήλιος καυτός, πάλι
σε λιμάνι άγονης γραμμής
να ξαναρθείς στο γυμνό
της πέτρας το απέραντο
Ήρθε να με βρει
πάντα είναι σαν γιορτή
της αλμύρας ο αέρας, η ανατολή
από μόνη της αρκεί…. λα λα λα λα λα λα
Κι όπου βγει ήλιος καυτός, πάλι
σε λιμάνι άγονης γραμμής
μη φοβηθείς το γυμνό
της πέτρας το απέραντο
