Γέμισ’ η νύχτα φωτιές, καπνούς, ονόματα
και σε γυρεύω στων κοριτσιών τα στρώματα.
Τοίχο – τοίχο, κάθε βράδυ περνώ,
πρέπει, σαν μια μηχανή, να σκεφτώ.
Το τραγούδι μου το σέρνουν στο δρόμο,
οι άνθρωποι το πατάνε,
ψάχνω, κάπου στον κόσμο, να σε βρω,
τα όνειρά μου με χαιρετάνε.
Στο πρόσωπό μου αφήνω αποτυπώματα,
τις νύχτες κλαις και κοιμάσαι ξημερώματα.
Ηλιοτρόπια μυρσίνας κρατώ,
με κοιτάζεις μ’ ένα γέλιο πικρό.
Το τραγούδι μου το σέρνουν στο δρόμο,
οι άνθρωποι το πατάνε,
ψάχνω, κάπου στη γη, να σε βρω,
τα όνειρά μου με χαιρετάνε.
Αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας.
