Πήρα τη φτώχεια μου παρέα, κάποια μέρα
και κουβαλήθηκα κι εγώ στην ξενιτειά,
άφησα πίσω μου μανούλα και πατέρα
και μια κοπέλα που με λάτρεψε πιστά.
Μα τώρα απ’ τα στήθια μου ευχή μεγάλη βγαίνει,
“ας έχουν τα χαΐρια μου όλοι οι ξενιτεμένοι”.
Ήπια της πίκρας τα ποτήρια ένα ένα,
όμως στο τέλος, μου ‘ρθαν όλα βολικά,
τη μαύρη φτώχεια εγκατέλειψα στα ξένα
κι ήρθα με πλούτη στην πατρίδα τη γλυκιά.
Μα τώρα απ’ τα στήθια μου ευχή μεγάλη βγαίνει,
“ας έχουν τα χαΐρια μου όλοι οι ξενιτεμένοι”.
