Με πίκρες ξημερώνουμε
Βραδιάζω με τον πόνο
Ο θάνατος που καρτερώ
Θα με γλιτώσει μόνο
Πότε θα ‘ρθει κι η σειρά μου
Πότε θα ‘ρθει λαχταρώ
Όλοι Τρέμουνε το χάρο
Μα εγώ τον καρτερώ
Ο θάνατος είναι γλυκός
Για τους βασανισμένος
ετούτος ο παλιοντουνιάς
Είναι για ορισμένους
Ήρθα είδα και θα φύγω
Σαν περαστικό πουλί
Δυστυχής κι αδικημένος
Όπως όλοι οι καλοί
Μοιάζουν τα δικά μου πάθη
σαν τα πάθη του Χριστού
και το πιο πικρό ποτήρι
με κεράσανε παντού
