Κάπου χαθήκαμε κι είπαμε “γεια”,
βλέπω, σημάδια μας μείνανε νωπά,
ήσουν φεγγάρι μου και ουρανός
κι έγινες δάκρυ μου και στεναγμός,
ήσουν φεγγάρι μου και ουρανός
κι έγινες δάκρυ μου και στεναγμός.
Κατάρτι έστησες για μακριά,
συντρίμμια άφησες και παγωνιά,
ήσουν φεγγάρι μου και ουρανός
κι έγινες δάκρυ μου και στεναγμός,
ήσουν φεγγάρι μου και ουρανός
κι έγινες δάκρυ μου και στεναγμός.
Ήσουν φεγγάρι μου και ουρανός
κι έγινες δάκρυ μου και στεναγμός,
ήσουν φεγγάρι μου και ουρανός
κι έγινες δάκρυ μου και στεναγμός.
