Ήταν Άνοιξη που σ’ είδα
που ανθούσαν ρόδα κρίνα
είχες του αηδονιού τη χάρη
και ντερβίσικο καμάρι.
Τα λεπίδια των φρυδιών σου
σκλάβο μ’ έκαναν δικό σου
και γλεντάω μες στους τεκέδες
με μπουζούκια κι αργιλέδες.
Με μπουζουκομπαγλαμάδες
τώρα σπάζω τους νταλκάδες,
μια και χάθηκες για μένα
πού θα βρω άλλη σαν και σένα.
