Λειψά είναι τα λόγια μας λίγα να ονειρευτούμε
μικρό ότι ποθούμε
μικρόψυχοι, μικρόμυαλοι και καλοταϊσμένοι
κι αυτό δεν απομένει
να τραβηχτώ απ’ το συρμό
κι από τα βογγητά σας στην κόχη μιας ανάσας.
Γι’ αυτό λοιπόν ξαναγυρνώ στον πλάγιο τον ήχο
να πιω και να μεθύσω
και ν’ αναστήσω τις καρδιές που `χουνε μείνει
μοναχές σε ξεχασμένο στίχο.
Κουράστηκα να σας θωρώ θέλει η ψυχή να γιάνει
ο κόσμος να ανασάνει.
Φλύαροι τόσοι και φτωχοί στο νόημα του
λόγου αρχή του παραλόγου.
Μόνοι όσοι ταξίδεψαν και δε γυρίσαν πίσω
(μάθαν το πως και γιατί) να σας το τραγουδήσω.
