Γιατὶ τὰ σπάσαμε τ’ ἀγάλματά των,
γιατὶ τοὺς διώξαμεν ἀπ’ τοὺς ναούς των,
διόλου δὲν πέθαναν γι’ αὐτὸ οἱ θεοί.
Ὦ γῆ τῆς Ἰωνίας σένα ἀγαπούν ἀκόμη,
σένα ἡ ψυχές των ἐνθυμοῦνται ἀκόμη.
Σὰν ξημερώσει ἐπάνω σου πρωί αὐγουστιάτικο
τὴν ἀτμοσφαῖρα σου περνᾶ σφρῖγος ἀπ’ τὴν ζωή των·
καὶ κάποτ’ αἰθερία ἐφηβικὴ μορφή,
ἀόριστη μὲ διάβα γρήγορο,
ἐπάνω ἀπὸ τοὺς λόφους σου περνᾶ.
