Ξενιτεμένε άνθρωπε
εγώ σε νιώθω μόνο,
έλα να βρεις παρηγοριά
γιατί κι εγώ έχω στην καρδιά
σαν το δικό σου πόνο.
Είμαι κι εγώ ξενιτεμένος
κι απ’ το ντουνιά αχ! κατατρεγμένος.
Της ξενιτιά τα βάσανα
σ’ έχουνε πληγωμένο,
μακριά στην ξενιτειά που ζεις,
συμπόνια μοναχά θα βρεις
απ’ τον ξενιτεμένος.
Είμαι κι εγώ ξενιτεμένος
κι απ’ το ντουνιά αχ! κατατρεγμένος.
Ξενιτεμένε άνθρωπε
μην χάνεις την ελπίδα,
κουράγιο και θα ξαναπάς
στη μάνα σου που αγαπάς
και στη γλυκιά πατρίδα.
Είμαι κι εγώ ξενιτεμένος
κι απ’ το ντουνιά αχ! κατατρεγμένος.
