Οι σκέψεις στο λευκό νησί
και στο γαλάζιο κύμα
στο κυπαρίσσι στην αυλή
στο χερσωμένο κτήμα.
Η ξενιτιά διπλός καημός
και δάκρυ, δάκρυ, δάκρυ,
από αγάπη ορφανός
στης γης την άλλη άκρη.
Βαθιά στον κόρφο φυλαχτό
δεμένο στο μαντήλι
καρφάκι απ’ το σπιτικό
φιτίλι απ’ το καντήλι.
Η ξενιτιά διπλός καημός
και πόνος, πόνος, πόνος,
νιώθεις πως είσαι μοναχός
και δεν περνά ο χρόνος.
